مقالات اعتبارسنجی

بانکداری باز به فرآیندی اطلاق می شود که در آن بانک‌ها و سایر موسسات مالی، اطلاعات را به منظور دسترسی، استفاده و اشتراک در اختیار سایر اشخاص قانونی قرار می‌دهند. اما این بدان معنی نیست که بانکداری باز ناامن است، بلکه بانک‌ها به طور موثر زیرساختی را برای اشتراک‌گذاری داده‌های مشتریان خود با اشخاص ثالث و در صورت اجازه آنها (مشتریان)، فراهم می‌نمایند که به لحاظ امنیتی بسیار قدرتمند است.

اعتبارسنجی در صنعت بیمه که به عنوان امتیاز اعتبار بیمه‌ای نیز شناخته می‌شود، امتیازی است که توسط شرکت‌های بیمه محاسبه و استفاده می‌شود؛ این امتیاز شاخصی برای نشان دادن احتمال درخواست خسارت در زمانی که فرد تحت پوشش بیمه قرار دارد، می‌باشد. امتیاز بیمه براساس نتایج اعتبارسنجی افراد است و بر حق بیمه‌ای که برای برخورداری از خدمات (بیمه نامه‌های سلامت، خانه، خودرو و بیمه عمر) پرداخت می‌کنند تأثیر می‌گذارد.

ضمانت‌نامه نوعی پشتوانه مالی است که توسط یک موسسه وام‌دهنده که غالباً بانک یا موسسه مالی است، ارائه می‌شود و به این معنی است که وام‌دهنده تضمین می‌کند بدهی‌های یک بدهکار (حقیقی و یا حقوقی) در موعد مقرر برآورده می‌شود.

شرکت اعتبارسنجی CredoLab در قالب یک پلتفرم فین‌تک در سال 2016 تأسیس شده است. این شرکت در حوزه توسعه کارت‌های امتیازی دیجیتالی مبتنی بر اعتبارسنجی فعالیت می‌کند و مشتریان اصلی و هدف آن عبارتند از مؤسسات مالی، وام‌دهندگان، فعالان تجارت الکترونیک، شرکت‌های حمل و نقل، ارائه‌دهندگان خدمات بیمه و خرده‌فروشان .

کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند در آینده نه چندان دور، عادات استفاده از اینترنت متقاضیان نقش زیادی بر روی فرآیند اعتبارسنجی آنها خواهد داشت و می‌تواند به وام‌دهندگان در اتخاذ تصمیمات مهم و درست کمک کند. 

ضامن شخصی است که از سوی وام‌گیرنده به وام‌دهنده (شخص حقیقی، بانک و یا سایر موسسات مالی و اعتباری) معرفی می‌شود تا اگر تحت شرایطی، وام‌گیرنده درآمد و توان کافی برای بازپرداخت اقساط بدهی خود را نداشته باشد، نسبت به پرداخت اصل و فرع بدهی‌های وی قبول مسئولیت نموده و به پرداخت بدهی‌ها بپردازد.

انقلاب دیجیتال و ظهور فناوری­‌های جدید مانند هوش مصنوعی، امکان جمع­‌آوری داده­‌های متنوع از منابع مختلف و افزایش شاخص‌­ها در سنجش اعتبار متقاضیان اخذ وام در سیستم‌­های مالی را فراهم آورده است. از سوی دیگر، فناوری بلاک‌چین با غیرمتمرکزسازی و افزایش شفافیت از طریق مکانیزم‌­هایی همچون قراردادهای هوشمند، منجر به بهبود ارزیابی و امتیازدهی شده است.

آنالیز تشخیص خطی که یک مدل آماری پارامتری ساده است، یکی از نخستین مدل‌های اعتبارسنجی برشمرده می‌شود. برخی مدعی شده‌اند که این روش نمی‌تواند ابزار مناسبی برای اعتبارسنجی باشد و دلیل آن را به ماهیت داده‌های اعتبارسنجی نسبت می‌دهند.

امروزه، بررسیِ روش‌های آماری غیرپارامتری، درخت‌های طبقه‌بندی و فناوری شبکه عصبی در دستور کار قرار دارد و هدف از این اقدام، به‌کارگیری روش‌های یاد شده در امور اعتبارسنجی است.