شرکت رتبه‌بندی اعتباری JCR (Japan Credit Rating Agency)
معرفی اجمالی
آژانس رتبه‌بندی اعتباری ژاپن (JCR) که در سال 1985 تأسیس شده است، یک شرکت خدمات مالی ژاپنی است که رتبه‌بندی اعتباری را برای شرکت‌های ژاپنی، دولت‌های محلی و سایر اشخاص ذینفع منتشر می‌کند. این شرکت یکی از آژانس‌های رتبه‌بندی اعتباری ژاپن است که آژانس خدمات مالی ژاپن، آن را به عنوان واجد شرایط برای همکاری با بانک‌های محلی ژاپن به منظور تعامل تحت چارچوب بازل II تایید کرده است. JCR یک آژانس رتبه‌بندی اعتباری پیشرو در ژاپن و متخصص تجزیه و تحلیل ریسک اعتباری است و در حال حاضر بیش از 584 میلیون ین سرمایه پرداخت شده دارد.
همانطور که صنعت مالی در سطح جهانی پیشرفت کرده است، JCR نیز به عنوان برجسته‌ترین آژانس رتبه‌بندی اعتباری ژاپن، ابتکارات خود را برای جلب رضایت مشتریان و سرمایه‌گذاران در تقاضاهای رو به رشد و جدید آنها به سمت بین‌المللی‌سازی ادامه می‌دهد. JCR به طور رسمی نه تنها در ژاپن، بلکه در ایالات متحده، اروپا، بریتانیا، ترکیه، هنگ‌کنگ، اندونزی و تایلند نیز به رسمیت شناخته شده است و رتبه بندی JCR را می توان در بازارهای بزرگ خارج از کشور مورد استفاده قرار داد.
پوشش رتبه‌بندی JCR بیش از 70 درصد رتبه‌بندی‌های عمومی در ژاپن است. با اعتماد قوی به بازار، اکثریت قریب به اتفاق ناشران در بازار اوراق قرضه شرکتی ژاپنی رتبه JCR را برای جمع‌آوری سرمایه درخواست می‌کنند. علاوه بر این، JCR سابقه اعطای رتبه‌های اعتباری برای بیش از 200 ناشر خارجی را دارد و به طور گسترده ارزیابی‌های دقیقی در مورد تامین مالی پایدار ارائه می‌دهد.
خدمات و عملیات تجاری
- رتبه‌بندی اعتباری کسب و کارها
- تحلیل کسب و کار
- ارزیابی قدرت مالی مشتریان
- رتبه‌بندی مشاغل کوچک و متوسط
- ارائه مدل‌های برآورد ریسک اعتباری
- ارزیابی توان مالی دولت‌ها و شهرداری‌ها
- رتبه‌بندی پرتفوی صندوق‌ها
متدولوژی رتبه‌بندی اعتباری
کارشناسان JCR هنگام ارزیابی قدرت اعتباری، بر دو موضوع اصلی تمرکز دارند: اولین مورد، مبانی کسب‌وکار (ریسک‌های تجاری) است؛ اینکه آیا متعهد می‌تواند پایه‌های تجاری خود را در طول زمان حفظ کرده و در نهایت گسترش دهد و جریان نقدی مورد نیاز را ایجاد کند یا خیر و مورد دوم، مبانی مالی (ریسک‌های مالی) است؛ اینکه آیا وضعیت مالی متعهد بر توانایی بازپرداخت تعهدات تأثیر منفی می‌گذارد یا خیر.
تصمیم‌گیری در مورد اینکه آیا یک موسسه مالی می‌تواند بدهی خود را به طور روان تامین مالی کند یا خیر، با توجه به پایه کسب‌وکار، درجه کفایت سرمایه، کیفیت دارایی، قدرت درآمد، شرایط مدیریت ریسک، شرایط نقدینگی و غیره اتخاذ می‌شود. با این حال، مواردی وجود دارد که قدرت اعتباری متعهد تنها به عوامل خاصی مانند مبانی تجاری و مالی وابسته نیست، بلکه با حمایت اعتباری طرف‌های خارجی حفظ می‌شود. JCR حمایت مالی ارائه شده توسط شرکت‌های مادر به شرکت‌های تابعه، حمایت مالی دولت از بانک‌ها براساس شبکه‌های ایمنی مانند سیستم بیمه سپرده را به رسمیت می‌شناسد و هنگام ارزیابی قدرت اعتباری یک متعهد، آنها را در نظر می‌گیرد.
به طور کلی، JCR وضعیت جاری یک شرکت را با مطالعه عوامل متمرکز بر موارد زیر ارزیابی می‌کند:
ارزیابی کسب و کار
1- ویژگی‌ها و روندهای صنعت
مهم است که قبل از هر چیز، ویژگی‌های صنعتی که شرکت رتبه‌بندی‌شده در آن فعالیت می‌کند، مورد بررسی قرار گیرد. ارزیابی دقیق صنعت، ابزار مهمی برای به دست آوردن درک دقیقی از عملکرد شرکت و همچنین پیش‌بینی مشکلات یا خطراتی است که شرکت ممکن است در آینده با آن مواجه شود. برای مثال، اینکه آیا صنعتی که شرکت به آن تعلق دارد، یک صنعت در حال رشد باشد یا یک صنعت بالغ، به طور قابل توجهی بر عملکرد آتی شرکت تأثیر خواهد گذاشت. برخی از صنایع در کوتاه مدت به دلیل قیمت محصولات و مواد دچار بی‌ثباتی در عملکرد خواهند شد و برخی از صنایع نسبتاً پایدار تحت تأثیر تغییرات اقتصادی قرار نخواهند گرفت. موارد خاصی که باید بررسی شوند عبارتند از:
- اندازه بازار؛ بازار صرفا داخلی یا بازار جهانی،
- میزان وابستگی به صنایع خاص،
- صنعت موردنظر، جزو صنایع بالغ است و یا در حال رشد است؟
- ساختار صنعت؛ اینکه صنعت انحصاری است و یا رقابتی
- آیا صنعت توسط جریان‌های سیاسی حمایت می‌شود؟ چشم‌انداز آزادسازی صنعت چیست؟
- آیا صنعت کالایی است؟
- شناسایی مشکلات پیش روی صنعت؛ به عنوان مثال، تعادل عرضه و تقاضا، رقابت بین‌المللی، در دسترس بودن مواد و تجهیزات موردنیاز، مسائل مربوط به سیستم و موارد مشابه.
تمام موارد فوق موضوعات کلی مهمی هستند که ممکن است در برخی صنایع تحت‌الشعاع قرار بگیرد. به عنوان مثال در خرده‌فروشی، حمل و نقل برقی و حتی بازار املاک و مستغلات، JCR تجزیه و تحلیل خود را در ترکیب با تجزیه و تحلیل روند تقاضای عمومی انجام می‌دهد.
2- موقعیت در صنعت و رقابت
جایگاه واحدهای تجاری رتبه‌بندی شده در صنعت و ویژگی‌های آنها از دیدگاه‌های زیر بررسی می‌شود:
- موقعیت در صنعت (سهم بازار)؛ آیا شرکت در موقعیت انحصاری قرار دارد یا صرفاً یک تامین‌کننده حاشیه‌ای است؟
- آیا سهم بازار آن در حال افزایش است یا کاهش؟
- ویژگی‌ها، نقاط قوت و ضعف در صنعت
3- ویژگی‌های نهادی شرکت
حتی در بین شرکت‌های یک صنعت، منابع و سبک‌های مدیریتی متفاوت است و باعث ایجاد ریسک‌های خاص شرکت می‌شود. لذا بررسی بر روی موارد زیر متمرکز خواهد شد:
- تاریخ: تاریخچه تأسیس شرکت تأثیر زیادی بر شخصیت اصلی شرکت و شکل‌گیری فرهنگ آن دارد. این مورد صرفاً مرور تاریخ نیست، بلکه در ارزیابی شرایط فعلی و آتی پایه تجاری شرکت نیز اهمیت دارد.
- مدیریت: شناسایی و درک توانایی‌ها، عملکرد و موضع مدیریت ارشد در اخذ رتبه‌بندی ضروری است. هنگام رتبه‌بندی، مصاحبه‌هایی با مدیریت ارشد انجام می‌شود تا بینش در مورد سیاست‌های مدیریت و موارد مشابه با اهمیت به دست آید.
- سازمان: در این بخش، مسائل مربوط به فلسفه مدیریت، انگیزه کارکنان و فرهنگ شرکتی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. همچنین ترکیب سازمانی و پست کارکنان برای برآورده کردن سیاست‌های مدیریت شرکت بررسی می‌شود.
- سهامداران و ذی‌نفعان: تعداد و نسبت سهام سهامداران عمده و سهامداران ثابت و موارد مشابه، به دلیل تأثیری که ممکن است بر سیاست‌های مدیریت داشته باشند مورد توجه قرار خواهند گرفت. عضویت در یک گروه خاص می‌تواند به ثبات فروش محصول، تامین مواد، تامین مالی و سایر مزایا منجر شود.
- کارمندان: شناسایی ویژگی‌های خاص ساختار کارکنان در مقایسه با رقبای موجود در صنعت، از نظر تعداد، ترکیب سنی، میانگین تعداد سال‌های استخدام، سطح دستمزد و روابط با اتحادیه کارگری انجام خواهد شد. کارایی سرانه کارکنان نیز از سوی JCR مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
- ترکیب فروش: مدیریت شرکتی به طور فزاینده‌ای متنوع شده است و تعداد زیادی از شرکت‌ها در زمینه‌های مختلف مشغول هستند. بررسی‌های مورد بحث در بالا برای هر کسب و کاری که یک شرکت در آن مشغول است انجام می‌شود و شامل تعادل ترکیب فروش در بین صنایع نیز می‌باشد.
- شرایط تولید و فروش: نتایج تولید و فروش بر اساس بخش‌ها بررسی می‌شود و سپس نتایج با تغییرات اقتصادی و روندهای صنعت تطبیق داده می‌شوند تا ویژگی‌های خاص شرکت در حال رتبه‌بندی و رابطه ارزیابی‌شده با سیاست‌های مدیریت و معیارهای مشابه را برجسته کنند.
- وضعیت سرمایه‌گذاری‌ها: ویژگی‌های تاسیسات تولیدی با توجه به صنعت و تجارت متفاوت است. در مورد استفاده از تولید انبوه یا تولید کم‌حجم انواع محصولات، اینکه تولید نزدیک به منطقه مصرف‌کننده یا منطقه تولید مواد است یا اینکه متمرکز یا پراکنده است و موارد مشابه، تفاوت‌هایی وجود دارد. بررسی سطح نسبی امکانات و تکنولوژی تولید، وضعیت گسترش بازار در خارج از کشور (فروش در خارج از کشور)، روند سرمایه‌گذاری (محتوا، مقدار، اثرات سرمایه‌گذاری)، شناسایی نتایج تولید و فروش، در صنعت و تجارت با هدف شناسایی وضعیت سرمایه‌گذاری انجام می‌شود.
- سطح فناوری و قابلیت‌های تحقیق و توسعه: توانایی بکارگیری فن‌آوری و توسعه منبع رشد شرکت، از عوامل حیاتی قضاوت در مورد آینده آن محسوب می‌شود. قدرت کلی شرکت در این بخش با استفاده از تجزیه و تحلیل مقایسه‌ای نتایج توسعه تاریخی، اصالت روش‌های تولید و مالکیت پتنت‌ها، بخش تحقیق و توسعه و تغییرات در کارکنان آن، نسبت هزینه‌های تحقیق و توسعه به فروش و سایر شاخص‌های مرتبط مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
- شرکت‌های تابعه و وابسته: اگر شرکتی که رتبه‌بندی می‌شود دارای شرکت‌های تابعه و وابسته باشد، ارزیابی پایه تجاری کل گروه، از جمله شرکت‌های تابعه و وابسته، ضروری است. در رتبه‌بندی شرکت مادر یک گروه، JCR داده‌های مستقل شرکت‌های گروه را به صورت تلفیقی جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل می‌کند تا به طور واقع‌بینانه توانایی کل گروه را برای بازپرداخت تعهدات تعیین کند.
بنیان مالی
پس از در نظر گرفتن سیاست‌های مدیریت مالی، ترازنامه برای شناسایی وضعیت مالی واقعی شرکت تجزیه و تحلیل می‌شود. قضاوت در مورد سلامت و پایداری شرکت با بررسی سلامت ترکیب دارایی‌ها، تعادل در ساختار سرمایه، میزان آزادی عمل و ایمنی در تامین مالی انجام می‌شود. در ارزیابی بنیان و ثبات مالی مواردی که به آنها توجه می‌شود به شرح زیر است:
1- مسائل عمده:
حساب‌های موجود در ترازنامه، تغییرات و دلایل آن تحلیل شده و سلامت و نقدشوندگی اقلام مورد بررسی قرار می‌گیرد. بررسی جزئیات اقلام در ارتباط وضعیت مالی با سودآوری یا شرایط تولید و فروش مهم است.
2- ترکیب سرمایه:
برای ترکیب سرمایه، نقدینگی کوتاه مدت وجوه و ثبات بلندمدت سرمایه با نگاهی به تعادل بین دارایی‌ها و سرمایه یا سرمایه‌گذاری‌ها و منبع تامین مالی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
- نقدینگی: برخی ناسازگاری‌های نهفته بین نقدینگی و ایمنی وجوه از یک سو و توانایی درآمدزایی از سوی دیگر وجود دارد. برای مثال، در حالی که در ظاهر نسبت نقدینگی مطلوب است، ممکن است مواردی وجود داشته باشد که وام‌های بد یا کسری در تعهدات خرید به دلیل قدرت اعتباری ناکافی را نشان دهد. درجه تعادل نیز ممکن است براساس تفاوت در نرخ رشد و ویژگی‌های صنعت یا تجارت متفاوت باشد. از این رو، ترکیب هزینه، دوره تولید، شرایط خرید و فروش و تغییرات فصلی برای ارزیابی نقدینگی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
- پایداری: شرط اساسی برای رتبه‌بندی صحیح این است که یک شرکت سطح معقولی از درآمد ایجاد کند و مقداری ثبات از خود نشان دهد، اما حتی اگر مقداری نوسان در توانایی ایجاد درآمد وجود داشته باشد، ترکیب سرمایه قدرت مقاومت در برابر چنین درآمدی را برای آن فراهم می‌کند. برای ثبات بلندمدت، نسبت‌های اصلی مربوط به عملیات یک شرکت، مانند نسبت حقوق صاحبان سهام، نسبت دارایی ثابت، نسبت دارایی‌های ثابت به سرمایه بلندمدت و سایر نسبت‌های مشابه، تجزیه و تحلیل خواهند شد.
- منابع مالی: با پیوند دادن نتایج واقعی و پیش‌بینی‌شده سود و زیان، و همچنین شرایط مالی واقعی و برنامه‌های سرمایه‌گذاری، تأمین مالی و استفاده شرکت از وجوه شناسایی می‌شود و الگوی توانایی آن در پرداخت تعهدات و مهارت آن در جمع‌آوری و سرمایه‌گذاری مشخص می‌گردد. در این بخش، روابط بانکی و تغییرات در روابط نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت، اما به طور خاص، روابط شرکت با موسسات مالی و توانایی آن در جمع‌آوری وجوه به طور منظم بررسی می‌شود.
شاخص‌های مالی
توانایی یک شرکت برای ایجاد درآمد و شرایط مالی آن بازتابی از عملکرد گذشته است و چنین عواملی داده‌های مهمی را برای تجزیه و تحلیل فراهم می‌کنند. براساس تجزیه و تحلیل شاخص‌های مالی، پیش‌بینی‌هایی از چگونگی تغییر شاخص‌های مدیریتی در آینده انجام خواهد شد. در تعیین رتبه‌بندی، ارزیابی سودآوری یک شرکت و درجه ثبات در پایه‌های مالی آن انجام می‌شود؛ به طور خاص، فروش، سود، بدهی معوق و سایر ارزش‌های واقعی و شاخص‌های مالی محاسبه شده و مقایسه‌های سری زمانی و تحلیل مقایسه‌ای انجام می‌شود. شاخص‌های مورد استفاده در تجزیه و تحلیل بسته به کشورهایی که شرکت در آن قرار دارد، قوانین و مقررات، سیستم حسابداری، خط صنعتی، دسته تجاری و … متفاوت است. شاخص‌های اصلی مورد استفاده شامل موارد زیر است:
- شاخص‌های مربوط به اندازه: فروش، سود عملیاتی، حقوق صاحبان سهام
- شاخص‌های مربوط به سودآوری: حاشیه عملیاتی، بازده کل دارایی‌ها
- شاخص‌های مربوط به ایمنی: نسبت پوشش بهره، نسبت بدهی دارای بهره به درآمد ناخالص کل، نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام
فرآیند رتبه‌بندی اعتباری
فرآیند ارزیابی شرکت‌ها و مدت زمان ارائه نتیجه با توجه به نوع فعالیت و ماهیت دارایی‌ها متفاوت است. اما به طور میانگین پروسه ارزیابی از سوی شرکت JCR دو ماه به طول می‌انجامد و در برخی موارد مانند رتبه‌بندی املاک و مستغلات، ممکن است تا 3 ماه زمان نیاز باشد. مراحل انجام رتبه‌بندی اعتباری شرکت JCR به صورت مختصر به شرح زیر است:
- جلسه مقدماتی
- اعلام درخواست رسمی رتبه‌بندی اعتباری از سوی شرکت متقاضی
- تعیین تیم تحلیلگران رتبه‌بندی
- دریافت مدارک و مستندات موردنیاز: صورت‌های مالی، لیست دارایی‌ها، اطلاعات مربوط به دارایی‌ها و مطالبات و …
- انجام تحلیل و ارزیابی
- تعیین رتبه اعتباری
- انتشار رتبه اعتباری
- نظارت مستمر بر شرکت و بروزرسانی رتبه اعتباری
رتبه‌بندی اعتباری
الف) رتبه‌بندی بلندمدت
ب) رتبه‌بندی کوتاه‌مدت
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ