مفهوم رتبه‌بندی اعتباری

امروزه از رتبه‌بندی اعتباری و گزارش اعتباری در ابعاد حقیقی و به‌خصوص حقوقی به منظور تعیین اعتبار افراد و موسسات مالی و غیرمالی استفاده می‌شود و به نوعی بخش جدایی‌ناپذیر فعالیت‌های مالی و سرمایه‌گذاری و به‌ویژه بخش تسهیلات‌دهی است. علاوه بر افراد و موسسات و شرکت‌های حقوقی خرد، دولت‌ها و سایر نهادهایی که اقدام به انتشار اوراق بهادار همچون اوراق قرضه می‌نمایند نیز در برخی کشورها مورد ارزیابی اعتباری قرار می‌گیرند تا میزان ریسک ناشی از فعالیت چنین نهادهایی به حداقل کاهش یابد.

مفاهیم متعدد رتبه‌بندی اعتباری

برای بیان مفهوم رتبه ‌بندی اعتباری 3 تعریف وجود دارد که در ادامه ذکر می‌گردد:

– رتبه‌ بندی اعتباری معیاری از میزان اعتبار یک شخص، نهاد یا موسسه است که نشان می‌دهد در صورت وام‌دهی و یا اعطای هرگونه امتیاز به آن فرد یا موسسه، تا چه حد به انجام تعهدات خود در آینده پایبند خواهند بود و خطرات غیرمنطقی وجود نخواهد داشت.

– رتبه‌بندی اعتباری در واقع مشخصه‌ای از ریسک اعتباری است که به هر شخص یا نهاد مالی و تجاری براساس سوابق بازپرداخت آن، وضعیت مالی کلی، کیفیت دارایی‌ها، وضعیت نقدینگی، پایداری مالی و سایر شرایط اختصاص داده می‌شود.

– رتبه ‌بندی اعتباری، ارزیابی رسمی از سابقه اعتباری فرد یا شرکت از لحاظ توانایی بازپرداخت تعهدات است. بسیاری از شرکت‌ها و موسسات وجود دارند که رتبه اعتباری افراد و مشاغل را بررسی، تحلیل و نگهداری می‌نمایند. رتبه‌بندی اعتباری براساس تعداد بدهی‌های معوقه و اینکه آیا بدهی‌ها با روشی به موقع در گذشته بازپرداخت شده‌اند انجام می‌شود. آژانس‌های رتبه ‌بندی بسیاری در دنیا وجود دارد که برخی به رتبه‌بندی اشخاص حقوقی همچون موسسات و نهادها و برخی دیگر به رتبه‎بندی اشخاص حقیقی می‌پردازند. از میان معتبرترین و گسترده‌ترین موسسات رتبه‌بندی می‌توان به Standard & Poor’s، Moody’s و Fitch اشاره نمود. معمولاً شرکت‌های رتبه‌بندی اعتباری ارزیابی‌های خود را به صورت ترکیبی از اعداد انگلیسی و مولفه‌های کیفی همچون عالی، خوب، متوسط و ضعیف و در قالب گزارش اعتباری ارائه می‌نمایند.

رتبه بندی اعتباری